LOADING

Type to search

Share

De bestemming die als volgende op onze punten lijst stond was Mount Haruna, een berg ook wel bekend door de Initial-D series. Met een hotel onder aan de berg, perfect om even een kijkje te nemen bij alle locaties beroemd van de serie. Net uit de fantasiewereld van de Ryokan begonnen we aan 1 van de langste ritten op deze vakantie. Toch besloten we halverwege af te wijken van de tol route en de langere route door de bergen te nemen. Met 3 hoge toppen op de route hoopte we iets meer van de ruwe natuur van Japan te mogen zien. Terwijl we steeds meer uit het bevolkte gebied trokken merkten we dat het niet gek was om zelfs hier regelmatig een 24/7 winkel te passeren.

We gingen hoger en hoger de bergen in, we zagen de wolken steeds dichterbij komen. Hier zullen we ongeveer wel richting de top zijn, maar nee. Eenmaal boven de wolken zagen we eindelijk de mooie bergtoppen, dit zorgde ook voor een extra stop bij elke bocht die uitkijk had op de bergen. Tijdens onze afweging eerder om de toeristische route te nemen hadden we het hotel gebeld of het erg was dat we later zouden zijn dan de aangegeven tijden. Na was verwarrende communicatie met onze beste japans-engelse spraak was dat oké. Dit gaf ons de ruimte een beetje extra tijd te kunnen nemen in de bergen. Boven op 1 van de pieken was een meer met daaromheen een klein dorpje, waar opnieuw een kleine pauze genomen werd. Ondanks dat het een lange tocht van totaal 10 uur volgens Google, was het geen last te genieten van het uitzicht.

Grand Hotel

Het hotel waar we vervolgens aan kwamen was het Grand Hotel. Het hotel was luxer dan we vooraf hadden verwacht. Het had een grote hal met traditionele kleding die je kon dragen. Ook waren er meerdere onsens aanwezig. Omdat we hier alleen als tussenstop waren met als focus de berg hebben we niet echt het hotel zelf kunnen verkennen. Toch trok ik er even op uit, en wat vond ik daar… een kleine american style arcade. Ik had in de reis nog geen pinball of tabletop pacman gevonden, maar dit hotel had het wel. Net voor de nacht trokken we met de auto de berg op lang het bekende weggetje en parkeerplaats uit de serie. De rit naar boven was zo gezecht “tricky”, de scherpe haarspeldbochten en steile hellingen maakte het toch wel spannende rit naar boven. Niet te vergelijken met de lokale bevolking die dit dagelijks passeren en daarom met relatief hoge snelheid door de bochtjes manoeuvreren. Boven de berg ontmoeten we nog wat lokale jeugd met hun auto’s die duidelijk “aangepast” waren, ook zagen we nog wat mooie klassieke raceauto’s daar. We verkende de berg nog een beetje dat ook een meer op de top had. Toen gingen we naar beneden… net als in de serie net een achtbaan maar, perfect.

Rust was er niet bij, de volgende ochtend zaten we alweer vroeg in de auto richting onze volgende bestemming Kyoto. Nog steeds een mooi gebied, maar het weer had zich ondertussen flink omgegooid. Bij het naderen van Kyoto zagen we een grote wolk zich letterlijk tussen de bergen proppen. Het moment dat we de berg bereikten sloeg, miezer om naar regen, en niet een beetje maar genoeg om het zicht in de auto te beperken naar een paar meter en het te laten voelen alsof we reden in een orkaan. Wonderbaarlijk duurde dit nog geen 10 minuten.

Kyoto

Ons hotel in Kyoto was gelegen in een rustige buurt. Bij binnenkomst voelde we ons meer als gasten in een gastgezin dan een hotel. De host en een ander gezin dat verbleef waren vierde van de verjaardag van de zoon van de eigenaar Takoyaki aan het maken. Maar we kregen het niet alleen op traditionele manier geserveerd, we moesten het ook meteen zelf leren te doen. Ook had hij wat geheimen recepten met ons te delen over zijn takoyaki. Hij deed er bijvoorbeeld kaas in en noemde het een “Cheeseoyaki”. Onze kamer was ruim en had een super airco die het liet voelen als een koelkast. Wat wel lekker was met nog steeds een temperatuur van rond de 30 buiten. Na de hele dag reizen was het al laat en besloten we de volgende dag naar het Nara Park te gaan. Het park zelf war open begaanbaar met als bekendste toeristische attractie de loslopende herten. Deze herten waren onderdeel van het park en mocht je voeren, ze waren zo getraind dat ze eerst buigen voor ze het koekje aannamen. “Zijn deze herten hier gelukkig” was een vraag die me eerst door het hoofd ging, wel zagen we dat ze de mogelijkheid hadden zich terug te trekken van de mensen hoger in de bergen en andere plekken in het grote park. In het park was gelegen de Todaiji tempel, de grootste tempel van hout en met een rijke geschiedenis was een blik voor het oog. Na het betalen van een kleine prijs mocht je deze tempel betreden. Binnen stonden we oog in oog met het grootste boeddha standbeeld dat we hadden gezien. De tempel was namelijk maar 1 verdieping met dit standbeeld reikend tot aan het dak. Daarbij nog 2 andere immens grote standbeelden die waken over Boeddha. We waren aan het einde van de dag nog bij een plaatselijke Izakaya gaan zitten, gezellig maar we waren de enige.

Ook wilden we een bezoekje brengen aan het bamboebos en de Tenryuji tempel, die vlak bij elkaar bleken te zitten. Het bos was indrukwekkend met grote bamboe stengel aan beide zijden van het pad. Wel viel het ons op dat het bos zelf niet erg groot was. De natuur eromheen was nog steeds indrukwekkend waarbij we ook door een ander bos liepen daar te komen. Zelf vonden we de bamboe daar niet zo indrukwekkend. De Tenryuji bestond uit een tuin met daarin meerdere tempels die met elkaar verbonden waren. Namen wat zijpaden, ontdekte wat tempels en namen een klein grappig treintje terug richting ons hotel. Het andere gezin was vertrokken en we hadden het “hotel” voor ons zelf. We vonden het fijn dat er een groot aanbod was aan drankjes en eten die we daar zelf mochten pakken. De prijzen waren aangegeven bij elk product en het geld gooide je (op goed vertrouwen) in een verzameldepot, iets wat je niet vaak ziet is zoveel vertrouwen. Ze hadden zelfs de moeite genomen een berichtje te vertalen naar Nederlands op een briefje ons te bedanken voor de avond ervoor. Ook de foto’s die genomen waren de dag ervoor hingen al aan de muur. Terug in onze koelkast… kamer namen we even de tijd om te zien wat we allemaal tot dat moment hadden aangeschaft, het was veel…

Back to Tokyo

Onze laatste autotocht was terug richting tokyo voor de laatste 2 dagen. Het was bewolkt, dit was een probleem omdat we relatief dichtbij de Mount Fiji kwamen. We stonden met camera paraat, maar zagen niets. Na een half uur kijken of er iets te zien was, en met de hoop bijna opgegeven. Toen zagen we daar boven de wolken uit ineens een ufo… nee het was de berg! Onze route ging om de berg waardoor we na een tijd van de wolken weg draaiden en we een open beeld hadden van de berg. De berg die in het echt toch best imposant is. Aangekomen in ons laatste hotel (MyStays) zagen we dat we geen losse bedden hadden, ook geen 2-persoons maar een twijfelaar die gedeeld moest worden. We namen de 2 laatste dagen om nog even de activiteiten te doen die we wilden voor vertrek. Voor de ene nog een dag terug naar Akihabara of langs elke Book-off die te vinden was. We probeerde nog zoveel mogelijk Japanse cultuur op te zuigen. Zo zagen we een wijnflessen rek met bij elke wijn een gamechart aan statistieken over de karikatuur van de wijn, en zelfs op de laatste avond een retro game winkel om de hoek. Met tassen te vol om te dragen (of te zwaar voor vliegtuig vervoer) vertrokken we terug richting Nederland. Met meer ervaringen rijker dan te schrijven in dit verhaal.

Auteur Benjamin Vitters
Engelse vertaling door Anton Grootes, Benjamin Vitters, Alex
Japanse vertaling door Niek Nooijens
Grammatica hulp Monica Grootes

Tags::
Previous Article
Next Article

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *